PIERŚCIONEK ZARĘCZYNOWY
Tradycja chce, by na znak zaangażowania młody człowiek obdarzył swą wybrankę pierścionkiem zaręczynowym. Może to być klejnot rodzinny lub kupiony specjalnie dla niej, a wówczas dobrze, jeśli narzeczony wcześniej pozna upodobania ukochanej. Dotyczy to wyboru kamienia, a w przypadku biżuterii nowoczesnej – stylu. Może sam odwiedzić sklep jubilerski i zorientować się, na co pozwala mu kieszeń, potem wrócić z wybranką. Jeżeli chce oprawić kamień, który jest w posiadaniu jego rodziny, może kształt pierścionka ustalić z narzeczoną. Przeważnie rodzice młodego człowieka wspomagają go finansowo przy zakupie pierścionka.
Narzeczony daje wybrance pierścionek, gdy są sami. Może jednak uczynić to oficjalnie, podczas przyjęcia zaręczynowego lub (w niektórych rodzinach katolickich) podczas mszy, kiedy to ów pierścionek jest błogosławiony.
Jeżeli narzeczona otrzymała klejnot rodzinny lub wie, że przyszli teściowie w całości lub częściowo pokryli jego koszt, powinna im serdecznie podziękować. Gdy nie może uczynić tego osobiście, napisze do nich krótki list:
Szanowni Państwo!
Wczoraj Michał wręczył mi wspaniały pierścionek, który stanowi dla mnie symbol wejścia do nowej rodziny. Jestem uszczęśliwiona i pragnę jak najszybciej pokazać Państwu ów klejnot błyszczący na moim palcu.
Łączę wyrazy uszanowania.
lub:
…Jestem wzruszona i dumna, że mogę nosić klejnot, z którym wiąże się tyle wspomnień…
Pierścionek zaręczynowy to tylko symbol. Nie jest konieczny i narzeczeni mogą zdecydować, że poczekają z jego zakupem do czasu, gdy ustali się i poprawi ich sytuacja materialna, pragnąc przede wszystkim zaspokoić pilniejsze potrzeby rodziny.