POGRZEBY ŻYDOWSKIE

Pogrążona w żałobie rodzina nie przyjmuje odwiedzin ani kondolencji aż do dnia pogrzebu. Sam pogrzeb jest bardzo skromny – bez wieńców i kwiatów, a także bez modłów w synagodze (z wyjątkiem najznakomitszych rabinów). Kremacja zwłok nie jest dozwolona.

Rodzina i przyjaciele odprowadzają zwłoki na cmentarz. Zmarły okryty jest bawełnianym całunem, jego głowę osłania się płótnem. Mężczyźni nakładają modlitewne szale. Głowa zmarłego spoczywa na garści ziemi z Izraela. Dzieci lub krewni odmawiają nad grobem uroczystą modlitwę – kadisz. Czasem ktoś z bliskich wygłasza krótką mowę. Na znak żałoby krewni rozdzierają szaty. Po uroczystości rodzina przyjmuje kondolencje.

Przez siedem dni najbliżsi krewni pogrążają się w głębokiej żałobie i nie opuszczając domu modlą się za zmarłego.

POGRZEB MUZUŁMAŃSKI

Zwłoki obmywa się zgodnie z rytuałem, następnie spowija się je w białe płótno (pochodzące z pielgrzymki do Mekki, jeżeli zmarły ją odbył).

Kremacja jest zakazana.

Modły za zmarłego wznosi się w domu, czasem w meczecie, w obecności imama. Rodzina i przyjaciele odprowadzają zwłoki na cmentarz, ale kobiety nie zawsze uczestniczą w pogrzebie. Ciało składa się w ziemi, a głowa zmarłego musi być zwrócona w stronę Mekki. Tym sposobem jest przygotowany do zmartwychwstania.

Po dopełnieniu obrządku rodzina przyjmuje na cmentarzu kondolencje.