ŚLUB ŻYDOWSKI
Ślub odbywa się najczęściej w synagodze, choć nie jest to zasada bezwzględna. Wystarczy bowiem ustawić baldachim ślubny, pod którym stają narzeczeni.
Małżeństwa żydowskie zgodnie z tradycją zawierane są w niedzielne popołudnia, ślubu można jednak udzielać we wszystkie dni tygodnia z wyjątkiem soboty, czyli poświęconego modłom szabasu.
Panna młoda ubrana jest w tradycyjną białą suknię, obecni na uroczystości mężczyźni noszą nakrycia głowy (podobnie jak kobiety, choć te nie są zobowiązane do nakrywania głów). Zależnie od obyczajów gminy, mężczyźni i kobiety rozdzielają się lub nie, ale rodziny zawsze stają przy baldachimie. Synagogę ozdabia się kwiatami. Ceremonia trwa nieco ponad godzinę. Towarzyszą jej śpiewy i muzyka.
Ceremonii dokonuje rabin, który najpierw prosi małżonków i świadków o podpisanie aktu ślubu (ketuby), który sporządza osobiście. W akcie tym wymienione są zobowiązania moralne
i materialne małżonków. Potem narzeczeni z orszakiem przechodzą pod baldachim, gdzie narzeczona staje po prawicy przyszłego męża. Wówczas rabin udziela im błogosławieństwa, pouczywszy ich uprzednio o obowiązkach małżeńskich. Błogosławi kielich wina, który po nałożeniu obrączki pannie młodej (w zasadzie tylko kobieta nosi obrączkę) i odczytaniu „siedmiu błogosławieństw” wychylają nowożeńcy. Zwyczaj chce, by na zakończenie ceremonii pan młody potłukł kieliszek. W ten sposób przypomina się w radosnym dniu tragiczne wydarzenie zburzenia Świątyni w Jerozolimie.
Przyjęcie weselne odbywa się zgodnie z powszechnymi zwyczajami.
Państwo młodzi, jak w innych kulturach i religiach, otrzymują prezenty ślubne.