WYZNANIE WIARY
We Francji dzieci w wieku od jedenastu do czternastu lat przygotowują się do tego obrządku pod kierunkiem szkolnego katechety lub w parafii. Jest to ceremonia zbiorowa (jak pierwsza komunia) i wszystkie uczestniczące w niej dzieci są tak samo przygotowywane. Datę ustala się w parafii lub w szkole.
Przygotowania. Podczas ceremonii w kościele obecna jest najbliższa rodzina – rodzice, chrzestni, grupa krewnych i przyjaciół.
Dziecko ubrane jest w białą szatę, nawiązującą do stroju, jaki nosiło w dniu chrztu. Niegdyś dzieci ubierano w kosztowne stroje – dziewczęta miały suknie z organdyny i welony, chłopcy garnitury przewiązane na rękawie białą szarfą. Po soborze watykańskim w roku 1962 kościół postanowił uprościć i ujednolicić stroje, zgodnie z duchem równości – dziewczęta i chłopcy przywdziewają białe tuniki przewiązane w pasie sznurem i drewniane krzyże na szyi. Tak właśnie opisuje w Apokalipsie strój do chrztu apostoł Jan. Niekiedy dziewczęta wkładają krótki welonik, ale wszelka biżuteria jest wykluczona. Rodzice nie kupują tunik, ale przeważnie wypożyczają je na tę okazję. Zdarza się, że wypożyczeniem zajmuje się szkoła lub parafia.
Goście uczestniczący w ceremonii powinni być ubrani skromnie (ciemne garnitury, garsonki). Miejsca dla rodzin dzieci wyznacza się w nawie kościelnej. *
Przebieg ceremonii. Uroczyste wyznanie wiary odbywa się podczas niedzielnej mszy lub innego dnia – często w sobotnie popołudnie, zwłaszcza w wielkich miastach, gdzie liczba dzieci i osób uczestniczących w ceremonii jest duża.
W czasie mszy przed komunią dzieci zbierają się przy ołtarzu w tradycyjnych strojach, trzymając w rękach płonące świece – symbol zmartwychwstania Chrystusa i pamiątkę chrztu. W tym momencie świadomie odnawiają wyznanie wiary złożone w chwili przyjmowania chrztu. Goście, których zaprasza się do wspólnej modlitwy, postępują zgodnie ze swym sumieniem. Jako pierwsze przystępują do komunii dzieci.
Aby nie zakłócać przebiegu ceremonii, z robieniem zdjęć należy poczekać do jej zakończenia.
Święte obrazy. Katolicy mają zwyczaj ofiarowywać w dniu wyznania wiary, pierwszej komunii i bierzmowania święte obrazy. Zwyczaj ten ma bardzo długą tradycję. Od XVII wieku dawano obrazy z wizerunkami świętych dzieciom, które uczyły się katechizmu. U schyłku XVIII stulecia pod obrazem pozostawiano miejsce, by wpisać datę komunii i nazwisko dziecka. W XIX wieku ten podpis stanie się świadectwem przyjęcia pierwszej komunii.
Dzieci wybierają reprodukcję obrazu, ikony lub rysunek przedstawiający symbole religijne. Na odwrocie (lub pod obrazem) wypisuje się lub drukuje nazwisko i datę, a czasami także nazwę parafii.
Pamiątka Pierwszej Komunii Świętej
Anna Kowalska
9 maja 1992 roku.
Dobry gust nakazuje, by obraz był jak najprostszy. Takie same obrazki dziecko może [w Polsce nie ma takiego zwyczaju] rozdać na pamiątkę krewnym, przyjaciołom, gościom, osobom, które pomogły mu w przygotowaniach w parafii. Zwykle dzieje się to tuż po ceremonii lub podczas przyjęcia.
Zaproszenia. Rodzice powiadamiają bliskich o uroczystości telefonicznie lub listownie. Można do tego celu wykorzystać np. bilety wizytowe, np.:
Anna i Michał Kowalscy
pragną zaprosić……..
w niedzielę 12 maja o godzinie 12 na przyjęcie z okazji Pierwszej Komunii
ich córki Ewy.
Uroczysta Msza święta rozpocznie się o godzinie 9 rano
w Kościele Świętej Anny.
Krótki liścik może napisać samo dziecko:
Kochana Ciociu,
W niedzielę 9 maja przystąpię do Pierwszej Komunii Świętej. Chciałabym, żebyś była ze mną. Msza zaczyna się o godzinie 10 w Parafii Świętego Ducha.
Rodzice i ja zapraszamy Cię serdecznie na przyjęcie, które odbędzie się u nas w domu po ceremonii kościelnej.
Zaproszeni powinni możliwie szybko potwierdzić swą obecność (zwłaszcza, jeśli – co w Polsce jest dość częste – przyjęcie odbywa się w restauracji).
Z największą przyjemnością wezmę udział w tej ważnej ceremonii. Czuję się zaszczycona.
Lub:
Będę z Ewą myślami w tym ważnym dla Niej dniu. Niestety, obowiązki zawodowe zmuszają mnie do wyjazdu z miasta i dlatego nie będę mogła osobiście wziąć udziału w ceremonii.