PRZYJĘCIE WESELNE

Przyjęcie odbywa się najczęściej po ceremonii cywilnej (jeżeli małżonkowie nie zawierali ślubu zgodnego z obrządkiem religijnym) lub po ceremonii religijnej. Zależnie od pory dnia i wystawności całej imprezy, może to być obiad, lunch, koktajl, zimny bufet, kolacja, którym towarzyszy lub nie zabawa taneczna.

Toast. Jeżeli ślub odbywa się na wsi lub w miasteczku, w którym rodzina mieszka od dawna, po ceremonii można zaprosić wszystkich mieszkańców na toast.

Powitanie. W Polsce tradycyjnie w domu weselnym rodzice witają nowożeńców (czasami jeszcze – chlebem i solą), którzy przybywają jako ostatni, kiedy goście są już obecni. We Francji państwo młodzi wraz z rodzicami witają napływających gości, przedstawiają ich współmałżonkowi i przyjmują życzenia, ale obecnie coraz częściej życzenia składa się już w trakcie przyjęcia.

Koktajl, obiad, kolacja. Goście przybyli na ślub z daleka powinni zostać zaproszeni na kolację.

Jeżeli przyjęcie nie odbywa się w domu rodziców państwa młodych, salę należy zarezerwować ze znacznym, nawet kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Można także rozstawić w ogrodzie wielki namiot, ale wtedy w domu należy przygotować salon, gdzie mogliby odpocząć starsi, a także pokój lub kącik, w którym panie mogłyby poprawić makijaż czy strój. Matka panny młodej powinna zadbać o przystrojenie wnętrz kwiatami, a także oświetlenie ich. Przygotowanie potraw zleca się na ogół kucharzowi.

Lunch. Podczas lunchu każdy obsługuje się podchodząc do bufetu. Przy obiedzie lub kolacji ustawia się jeden lub więcej bufetów – zależnie od liczby gości. Kelnerzy chodzą pomiędzy gośćmi, podając im potrawy i trunki, aby uniknąć tłoku przy bufecie. Nie może oczywiście zabraknąć tortu weselnego i szampana.

Jeżeli planujemy posiłek przy stole, należy rozłożyć kartki z nazwiskami gości. Kiedy stołów jest kilka, wraz z młodą parą, rodzicami i świadkami zasiadają goście honorowi. Pozostali zajmują miejsca wedle własnej woli, przy mniejszych stolikach. Jeśli stoły ustawione są w kształcie litery U lub T, państwo młodzi siadają pośrodku, a rodzina i goście zajmują miejsca zgodnie z weselną hierarchią.

Zanim rozpocznie się właściwa biesiada, podaje się aperitify lub koktajle, by wszyscy zaproszeni zdążyli dotrzeć na miejsce. (W Polsce, gdzie państwo młodzi tradycyjnie przybywają jako ostatni, ten problem nie istnieje. Przyjęcie weselne zaczyna się natomiast od toastu.) Jeżeli na kolację zaprasza się wyłącznie rodzinę, dla pozostałych gości weselnych zorganizować można toast (rodzaj przyjęcia koktajlowego). Wówczas kolacja odbywa się nieco później. Organizacja takiej formy przyjęcia wymaga zręczności i taktu, ktoś z gości zaproszonych jedynie na koktajl może bowiem poczuć się urażony, a do tego nie wolno dopuścić.

Toasty, mowy. Dawne, bogate menu, znacznie dziś uproszczono. Zwykle składa się ono z przystawek, ryb, dania głównego (mięso + jarzyny), serów (w Polsce ser raczej nie pojawia się na stole), ciast, lodów. Podczas biesiady, a także na jej zakończenie, wznosić można toasty, a także wygłaszać mowy, te jednak powinny być krótkie, trudno bowiem skupić uwagę pośród brzęku sztućców i szmeru rozmów.

Wesele to często także tańce, które zwykle trwają do późnej nocy. Panna młoda zrzuca welon i wraz z ojcem otwiera bal.

Nazajutrz. Państwo młodzi wybierają moment, w którym chcą zniknąć, mogą jednak pozostać z gośćmi do końca zabawy (tak też zwykle dzieje się w Polsce, gdzie nie ma zwyczaju pozostawiania gości i wyruszania w podróż zaraz po ślubie. Istnieje obawa, że takie zachowanie bohaterów dnia położyłoby kres zabawie i uraziłoby większość gości). W każdym razie warto zarezerwować pokoje w pobliskim hotelu (lub przygotować je w domu swoim lub krewnych), by po trudach dnia goście nie musieli wyruszać bez odpoczynku w daleką podróż.

Na wsi zdarza się, że część gości – przede wszystkim najbliżsi – spotyka się także nazajutrz, a państwo młodzi przychodzą im podziękować. Nie ma sztywnych reguł określających przebieg wesela, zależy on jedynie od okoliczności i woli gospodarzy.